Τερηδόνα είναι η καταστροφή του δοντιού που μπορει να προκληθεί από την παραμονή της Ο.Μ.Π και των βακτηρίων που την χαρακτηρίζουν πάνω στις επιφάνειες του δοντιού.

Πρώτο Στάδιο

Τα μικρόβια και τα βακτήρια τρέφονται με σάκχαρα και υδατάνθρακες που υπάρχουν σε αφθονία στις καθημερινές διατροφικές μας συνήθειες. Αποτέλεσμα της διατροφής αυτής είναι η παραγωγή οξέων τα οποία απορροφούνται από την ήδη υπάρχουσα Ο.Μ.Π και συντελούν στο να μαλακώσουν την επιφάνεια του δοντιού. Τα οξέα λοιπόν είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τη φθορά της αδαμαντίνης.

Δεύτερο στάδιο

Όσο συνεχίζεται η μη αντιμετώπιση της Ο.Μ.Π και των βακτηρίων τόσο η παραγωγή και η συσσώρευση παθογόνων οξέων συνεχίζεται με αποτέλεσμα της εμφάνιση μικρών κοιλοτήτων στα εξωτερικά τοιχώματα των δοντιών. Σε αυτό το σημείο εάν δεν θεραπευτεί η τερηδόνα, η εμβάθυνση των κοιλοτήτων στα επόμενα στρώματα του δοντιού μπορεί να προκαλέσει μέχρι και νέκρωση αυτού.

Ο βασικός αμυντικός μηχανισμός ενάντια στην τερηδόνα είναι το ίδιο μας το σάλιο αλλά και τα φθοριούχα σκευάσματα καθημερινής φροντίδας και περιποίησης της στοματικής κοιλότητας.Τα σκευάσματα αυτά προσφέρουν στην αδαμαντίνη κρυστάλλους φθοριούχου ασβεστίου, οι οποίοι σε όξινα pH προμηθεύουν τις οδοντικές επιφάνειες με χρήσιμα και ζωτικής σημασίας ιόντα φθορίου.Τα ιόντα φθορίου προάγουν τη δημιουργία δεσμών φθοριοαπατίτη ο οποίος είναι πιο ανθεκτικός στις επιθέσεις των οξέων και εμποδίζει την απασβέστωση της αδαμαντίνης.

Οπότε το καθημερινό βούρτσισμα και η χρήση κατάλληλων φθοριούχων σκευασμάτων συντελεί στην απομάκρυνση της Ο.Μ.Π και προλαμβάνει ή καθυστερεί την εξέλιξη της νόσου της τερηδόνας.

Αυτές οι πληροφορίες προορίζονται για γενική πληροφόρηση και ενημέρωση του κοινού και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη συμβουλή ιατρού ή άλλου αρμοδίου επαγγελματία υγείας.