Όταν μιλάμε για τον σακχαρώδη διαβήτη, είναι καλό, να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα:

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι νόσημα που διαπιστώνεται μόνο από τις αυξημένες τιμές σακχάρου στο αίμα που θα διαπιστωθούν σε εργαστήριο. Εφόσον δεν συντρέχει άλλη αιτία που θα προκαλούσε αύξηση του σακχάρου (π.χ. μία ίωση κλπ) η διάγνωση επιβεβαιώνεται με δεύτερο δείγμα αίματος ή με διενέργεια Δοκιμασίας ανοχής γλυκόζης (καμπύλη γλυκόζης).

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης ακολουθεί λοιπόν το άτομο σε όλη του τη ζωή. Μόνο μια μορφή του μπορεί να υποχωρήσει, ο Διαβήτης κύησης που εμφανίζεται σε γυναίκες κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Τι πρέπει να προσέξουμε λοιπόν;

Ας δούμε τι αναφέρουν οι διεθνείς οργανισμοί. Υπάρχει η διαπίστωση ότι κανένα άλλο νόσημα δεν αυξάνεται τόσο γρήγορα όσο ο Διαβήτης. Τονίζεται λοιπόν ότι η διαταραχή αυτή λαμβάνει πλέον διαστάσεις επιδημίας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης θεωρείται διεθνώς ως μια από τις «ύπουλες» παθήσεις του ανθρώπινου οργανισμού. Αναφερόμαστε κυρίως στο Διαβήτη τύπου 2 που εμφανίζεται κυρίως σε ενήλικες. Η νόσος δρα κρυφά χωρίς να εκδηλώνει συμπτώματα και σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών συμβαμάτων (έμφραγμα του μυοκαρδίου), νεφρικής βλάβης, βλαβών του οφθαλμού (αμφιβληστροειδοπάθεια) καθώς και άλλων επιπλοκών ιδίως από τα αγγεία και τα νεύρα των ποδιών.

Ο Διαβήτης τύπου 1, που εμφανίζεται συνήθως σε παιδιά και εφήβους, έχει συμπτώματα π.χ. πολυδιψία, πολυουρία, το άτομο χάνει βάρος, ενίοτε εμφανίζει θόλωση της όρασης κλπ. Στην περίπτωση αυτή το περιβάλλον του παιδιού ή ο έφηβος αντιλαμβάνονται ότι κάτι συμβαίνει και απευθύνονται στον γιατρό για εξετάσεις, που θα επιβεβαιώσουν την εμφάνιση Διαβήτη. Είναι σαν «κεραυνός εν αιθρία». Είναι λοιπόν αναγκαίο με κατάλληλη ιατρική καθοδήγηση και την στήριξη από την οικογένεια το παιδί ή ο έφηβος να προσαρμοσθεί στη νέα κατάσταση.

Τα προβλήματα που αναφέραμε παραπάνω εμφανίζονται και στους δύο τύπους του Διαβήτη, μόνο αν το άτομο με Διαβήτη δεν προσέξει τις συστάσεις από τον γιατρό του και την ομάδα του και δεν φροντίζει για τον έλεγχο των ματιών, των νεφρών, των ποδιών και της καρδιάς από ειδικούς τουλάχιστον μια φορά κάθε χρόνο (ή και συχνότερα εφόσον διαπιστωθεί κάποια βλάβη).

Στα νέα άτομα δεν εμφανίζονται οι επιπλοκές από την αρχή της νόσου, ας σημειωθεί αυτό. Ωστόσο ο έλεγχος για επιπλοκές πρέπει να γίνεται οπωσδήποτε μετά τα 5 (πέντε) έτη από την εμφάνιση.

Η καλή ρύθμιση του Διαβήτη, της αρτηριακής πίεσης και των λιπιδίων (χοληστερόλης κλπ) σύμφωνα με τις διεθνείς οδηγίες, απομακρύνει τον κίνδυνο εμφάνισης των επιπλοκών που αναφέρθηκαν.

Τι δεν πρέπει να παραλείπεται;

1. Η σωματική άσκηση, σε συνεργασία με τον ειδικό, και η σωστή τήρηση των διατροφικών οδηγιών.

2. Ο ετήσιος έλεγχος για τις χρόνιες επιπλοκές, όπως αναφέρθηκε αναλυτικά παραπάνω, άσχετα αν διαπιστώνεται από καλή ρύθμιση ή όχι. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να απομακρυνθεί ο κίνδυνος των σοβαρών προβλημάτων που αναφέρθηκαν.

Δρ.ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΕΣ - Ειδικός Παθολόγος με εξειδίκευση Σακχαρώδη Διαβήτη

Βιογραφικό Σημείωμα

Ο Δρ. Χρήστος Μανές αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.. Έλαβε τον τίτλο του Ειδικού Παθολόγου. Μετεκπαιδεύτηκε στο Σακχαρώδη Διαβήτη στη Γερμανία, Ελβετία και Μεγάλη Βρετανία, όπου εξειδικεύθηκε στις παθήσεις του Διαβητικού ποδιού. Αναγορεύθηκε Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ με βαθμό ‘άριστα .Έλαβε επίσημα την εξειδίκευση στη Διαβητολογία το έτος 1994.

Το έτος 2004 ορίσθηκε ως υπεύθυνος του Διαβητολογικού Κέντρου του Γ.Π.Ν. «Παπαγεωργίου» Θεσσαλονίκης. Διετέλεσε Διευθυντής Ε.Σ.Υ. Παθολογικού Τμήματος και του Διαβητολογικού Κέντρου στο Γ.Π.Ν. «Παπαγεωργίου». Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας, πρόεδρος της Διαβητολογικής Εταιρείας Βόρειας Ελλάδος και Διευθυντής Σύνταξης του περιοδικού «Ελληνικά Διαβητολογικά Χρονικά».

Επίσης διετέλεσε μέλος επί πενταετία μέλος του Δ.Σ. του Diabetic Foot Study Group της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Μελέτης για το Σακχαρώδη Διαβήτη . Ηταν δε ο πρόεδρος της τοπικής οργανωτικής επιτροπής του διεθνούς συνεδρίου για το Διαβητικό Πόδι που οργανώθηκε στην Ελλάδα (2005) από το DFSG

Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής των κατευθυντήριων οδηγιών της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρίας για το Διαβητικό Πόδι και διαβητική Νευροπάθεια.

Είναι πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης Διαβητικού Ποδιού (ΕΜΕΔΙΠ) και εκπρόσωπος της Ελλάδος στη Διεθνή ομάδα εργασίας για το Διαβητικό Πόδι.

Έχει πάνω από 60 δημοσιευμένες μελέτες σε Ελληνικά Ιατρικά περιοδικά και 55 δημοσιεύσεις σε Διεθνή Ιατρικά Περιοδικά.

Είναι κριτής εργασιών σε έγκυρα Ιατρικά διεθνή περιοδικά. Ζει στη Θεσσαλονίκη - Εργάζεται στον Ιδιωτικό τομέα.