Ένα φυσιολογικό κομμάτι της ανάπτυξης του παιδιού είναι η πιθανότητα να παρουσιάσει κάποια προβλήματα συμπεριφοράς. Οι περισσότερες από τις συμπεριφορές που παρουσιάζει το παιδάκι στην ηλικία των «τρομερών δύο», των περίφημων terrible twos, ή και μεγαλύτερα, είναι προσωρινές -στις περισσότερες περιπτώσεις,... καθώς το παιδί μεγαλώνει, θα γίνουν παρελθόν. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι πρέπει να του επιτρέψετε να συνεχίσει μια μη αποδεκτή συμπεριφορά χωρίς να βάλετε τα απαραίτητα όρια. Ως γονέας πρέπει να διδάξετε στο μικρό σας ότι υπάρχουν ορισμένοι κανόνες που πρέπει να ακολουθούν. Και η καλή συμπεριφορά είναι ένας από αυτούς.

1. Διαχειριστείτε την έκρηξη θυμού του παιδιού

Σε αυτή την ηλικία ο συναισθηματικός κόσμος του παιδιού μοιάζει με τρενάκι του λούνα παρκ. Τη μία στιγμή μπορεί να βιώνετε την απόλυτη ευτυχία ως γονιός και την άλλη το παιδί σας να έχει ένα ξέσπασμα θυμού που δυσκολεύεστε να διαχειριστείτε. Το παιδί μπορεί να φωνάζει, να κλαίει ή να γκρινιάζει για κάποιο ανούσιο ή και ανύπαρκτο λόγο –κάτι πολύ συνηθισμένο στις ηλικίες 1-3 ετών. Το μικρό σας σε αυτές τις ηλικίες δυσκολεύεται να εκφραστεί σωστά και να κατανοήσει πλήρως αυτό που του λέτε και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε απογοήτευση ή και σε θυμό.

Πώς να το αντιμετωπίσω:

Διατηρήστε την ψυχραιμία σας. Να θυμάστε πως το παιδί είναι ήδη θυμωμένο και σε ένταση, οπότε δεν θα βοηθήσει μία έκρηξη θυμού και από τη μεριά σας. Στην πραγματικότητα, με το να φωνάξετε ή με το να προσπαθήσετε με ένταση να αναγκάσετε το μικρό σας να σταματήσει να κλαίει, το πιο πιθανό είναι να έχετε το αντίθετο αποτέλεσμα. Σταθείτε κοντά στο παιδί σας με ηρεμία και αγάπη. Μην του φωνάζετε. Χαμηλώστε στο ύψος του και προσφέρετε του με ηρεμία το χέρι σας ή σηκώστε το απαλά αγκαλιά. Πείτε του ότι το αγαπάτε και ότι όλα θα πάνε καλά.

2. Διαχειριστείτε τα δαγκώματα και τα χτυπήματα

Μεταξύ των 2 και των 3 χρόνων το παιδί ενδέχεται να εμφανίσει ακόμα και επιθετική συμπεριφορά. Μερικές φορές, μπορεί να το κάνει μόνο για να τραβήξει την προσοχή σας. Εάν αυτό κάθε φορά σας αναστατώνει και το παιδί εισπράττει πως δεν ξέρετε πώς να το διαχειριστείτε, η επιθετική συμπεριφορά μπορεί να μετατραπεί σε συνήθεια, το βλέπει σαν ένα παιχνίδι.

Πώς να το αντιμετωπίσω:

Το παιδί πρέπει να καταλάβει πως οι πράξεις του έχουν επιπτώσεις. Μιλήστε του με αποφασιστικό τόνο, εξηγώντας πως αυτό που κάνει δεν πρέπει να ξανασυμβεί. Για να συνειδητοποιήσει πως η λάθος πράξη του έχει συνέπειες, στερείστε του ένα αγαπημένο «προνόμιο» όπως το να παίξει με ένα αγαπημένο του παιχνίδι ή συνήθεια, όπως το να δει ένα παιδικό πρόγραμμα που του αρέσει. Εξηγείστε του γιατί το κάνετε, ώστε να αντιληφθεί πως αυτό που του στερείται είναι συνέπεια της λάθος πράξης του. Εναλλακτικά, ζητήστε του να καθίσει μόνο του ήσυχα για τρία λεπτά να σκεφτεί τι έκανε. Εξηγήστε του γιατί το κάνατε αυτό και τον τρόπο που θα μπορέσει να το αποφύγει την επόμενη φορά.

3. Διαχειριστείτε τις τσιρίδες του

Το μικρό σας είναι γεμάτο ενέργεια και αυτό είναι ένας βασικός λόγος που η φωνή του είναι τόσο ψηλά. Το ουρλιαχτό δεν δείχνει πάντα θυμό. Μερικές φορές, το μικρό σας δεν ξέρει ότι αυτό είναι λάθος. Ο ήχος της φωνής του μπορεί να ακούγεται συναρπαστικός στα αυτάκια του. Ή μπορεί να του αρέσει το γεγονός ότι κάθε φορά που φωνάζει, εσείς ασχολείστε πιο έντονα μαζί του.

Πώς να το αντιμετωπίσω:

Το να ζητήσετε στο παιδί να σταματήσει, φωνάζοντας κι εσείς με τη σειρά σας, δεν θα βοηθήσει. Στην πραγματικότητα, μπορεί μόνο να επιδεινώσει την κατάσταση, καθώς το παιδί εισπράττει πως οι φωνές είναι κάτι αποδεκτό –αφού φωνάζουν και οι γονείς του. Το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να βεβαιωθείτε ότι το μικρό σας δεν πεινάει και ότι είναι ξεκούραστο, δηλαδή πως οι φωνές του δεν υποδηλώνουν εκνευρισμό εξαιτίας της ανάγκης του να φάει ή να κοιμηθεί. Αν το παιδί σας είναι σε ηλικία που μπορεί να καταλάβει, προσπαθήστε να του δείξετε τη διαφορά μεταξύ του «φωνάζω» και του «μιλάω ήρεμα». Φωνάξτε και ζητήστε του να φωνάξει και αυτό. Στη συνέχεια χαμηλώστε τον τόνο σας και πείτε του να κάνει το ίδιο. Την επόμενη φορά που το παιδάκι σας θα φωνάξει. θυμίστε του να χρησιμοποιήσει την ήρεμη ομιλία του. Βεβαιωθείτε ότι και εσείς μιλάτε επίσης με χαμηλούς τόνους.

4. Διαχειριστείτε τα «όχι» του μικρού σας

Μήπως αυτή είναι η λέξη που χρησιμοποιείτε κι εσείς περισσότερο μαζί του; Για σκεφτείτε πόσες φορές του λέτε "όχι". Κάποια στιγμή ανακαλύπτει κι αυτό τη διασκέδαση του να λέει «όχι». Κερδίζει την προσοχή σας και, επίσης, καταλαβαίνει ότι έχει επιλογή για το τι θα απαντήσει.

Πώς να το αντιμετωπίσω:

Περιορίστε τις πιθανότητες να πει «όχι» δίνοντας στο παιδάκι σας περισσότερες από τις εναλλακτικές, του απλού «ναι» ή του απλού «όχι». Δυο-τρεις διαφορετικές επιλογές σε αυτή την ηλικία είναι αρκετές. Μπορείτε πάντα να μετατρέψετε μια απλή κατάσταση σε ένα παιχνίδι επιλογών. Για παράδειγμα η ερώτηση «θες να βγεις από το αυτοκινητάκι σου τώρα ή θες να κάτσεις για δύο λεπτά και στη συνέχεια να βγεις;» είναι μία καλή λύση!